28 lutego o godzinie 22:54 czasu polskiego niebo nad Skandynawią i Wyspami Brytyjskimi przecięła kula ognia, która na oczach tysięcy mieszkańców kilkukrotnie wybuchła, zahuczała i wreszcie spadła w kawałkach w Winchcombe w hrabstwie Gloucestershire w Anglii.
Kosmiczna skała rozpadła się na kawałki na podjeździe przed domem. Właściciele posesji są zaskoczeni, ale też szczęśliwi. To jak trafienie szóstki w kosmicznego totolotka. Naukowcy zjawili się na miejscu błyskawicznie, dzięki czemu udało się zabezpieczyć przybysza w nienaruszonym stanie.
To pierwszy meteoryt odkryty w Wielkiej Brytanii od 30 lat. Okazuje się, że jest chondrytem węglistym, a więc zawiera materiał organiczny i aminokwasy, czyli składniki niezbędne do życia. Spośród 65 tysięcy meteorytów znajdujących się w muzeach na całym świecie tylko 51 to chondryty węgliste.
Dzięki badaniu 300 gramów kosmicznego materiału naukowcy mają nadzieję dowiedzieć się więcej o początkach naszego Układu Słonecznego, a także tego skąd wzięło się życie na naszej planecie. Zanim meteoryt spadł na Ziemię mógł podróżować jako fragment planetoidy nawet tysiące lat.
Meteoryt spadł też na Mazurach
W Polsce pierwszy od 17 lat meteoryt spadł 30 kwietnia 2011 roku na gospodarstwo agroturystyczne we wsi Sołtmany niedaleko Giżycka w woj. warmińsko-mazurskim. O godzinie 6:06 kosmiczny „kamień” przebił zadaszenie budynku gospodarczego przerobionego na łazienki dla agroturystów. Na szczęście nikomu nic się nie stało, ale donośny huk postawił mieszkańców na równe nogi.
Fragmenty meteorytu „Sołtmany”, który spadł w 2011 roku na Mazurach. Fot. TwojaPogoda.plGospodarze poszukując źródła zniszczeń znaleźli niewielki kamień rozbity na dwie części wielkości pięści. Wyróżniał się on kolorem i budową od innych kamieni, dlatego od razu pomyślano, że może to być meteoryt. Niedługo potem pierwszym od lat meteorytem żyła już cała Polska.
Naukowcy przez kilka miesięcy analizowali kawałki skał i ogłosili, że to meteoryt kamienny należący do chondrytów oliwinowo-hiperstenowych. Waży on 1066 gramów i pochodzi z pasa głównego planetoid znajdującego się między orbitami Marsa i Jowisza, a więc z odległości 500 milionów kilometrów od Ziemi.
Źródło: TwojaPogoda.pl / Muzeum Historii Naturalnej.