Była wyjątkowo deszczowa wiosna 1907 roku w Bieszczadach. Olbrzymie ilości deszczówki nasyciły zbocza Chryszczatej, co spowodowało destabilizację gruntu i jego osuwanie się. W efekcie masy ziemi i skał runęły na dolinę potoku Olchowaty, tworząc naturalną zaporę.
Woda z potoku nie mogąc płynąć dalej, zaczęła gromadzić się w zagłębieniach terenu powyżej zapory. Zablokowanie odpływu spowodowało powstanie trzech niewielkich jezior, zwanych dziś Jeziorkami Duszatyńskimi: Górnym, Średnim i Dolnym.
Jak powstały Jeziorka Duszatyńskie?
Proces osuwania się ziemi był wynikiem specyficznej budowy geologicznej tego obszaru. Bieszczady, zbudowane głównie z fliszu karpackiego, czyli naprzemianległych warstw piaskowców i łupków, są podatne na ruchy masowe, zwłaszcza w okresach intensywnych opadów.
Wilgoć przenikająca w głąb stoków zmniejszyła tarcie między warstwami skalnymi, co ułatwiło przemieszczenie się dużych mas ziemi. Osuwisko to nie tylko zmieniło krajobraz, ale także ukształtowało unikalny ekosystem, który przyciąga dziś turystów i badaczy.
Jeziorka Duszatyńskie są przykładem jezior osuwiskowych, które powstają, gdy naturalna zapora blokuje bieg wody. Z czasem jeziora te zaczęły się stabilizować, a ich brzegi porastała roślinność, co dodatkowo wpłynęło na ich trwałość.
Można je zobaczyć w rezerwacie Zwiezło
Górne Jeziorko jest największe i najgłębsze, podczas gdy Dolne jest najmniejsze i najbardziej podatne na zanikanie z powodu sedymentacji i zarastania. Są chronione jako część rezerwatu przyrody „Zwiezło”. Ich powstanie jest nie tylko fenomenem geologicznym, ale także ważnym elementem lokalnej historii.
Zdjęcie satelitarne Jeziorek Duszatyńskich. Fot. Google Maps.Zjawisko osuwiska, które je utworzyło, przypomina o dynamicznych procesach zachodzących w górach i ich wpływie na krajobraz. Dzięki swojej malowniczości i unikalnemu pochodzeniu, jeziorka stały się jedną z atrakcji Bieszczad, przyciągając miłośników przyrody i turystów pieszych.
Źródło: TwojaPogoda.pl