Każdej doby w ziemską atmosferę wlatują tony kosmicznego materiału, od drobnego pyłu aż po skały wielkości samochodu. Te największe, które nie ulegają całkowitemu spaleniu, spadają na ziemię i stają się meteorytami.
Zazwyczaj są one tak niewielkie, że trudno je znaleźć pośród lasów, pól i łąk, ale zdarzają się wyjątki. Kilka osób na świecie na tle historii zostało rannych na skutek uderzenia spadającym meteorytem. Jeden z takich incydentów skończył się tragicznie.
Po raz pierwszy meteoryt zabił człowieka
Chociaż wydaje się to bardzo rzadkie, to jednak ryzyko, że spadnie na nas kosmiczny kamień jest wyższe niż prawdopodobieństwo ataku słonia lub nieudanego skoku ze spadochronem. Ten fakt sprawia, że z trochę większym niepokojem możemy patrzeć w niebo.
Deszcz meteorytów na Mazowszu. Ludzie wybiegali z domów i znajdowali dymiące kamienie
22 sierpnia 1888 roku w miejscowości As-Sulajmanijji, położonej na terenie obecnego Kurdyjskiego Okręgu Autonomicznego w Iraku, doszło do niezwykłego i tragicznego wydarzenia, pierwszego w historii potwierdzonego przypadku śmierci człowieka spowodowanego uderzeniem meteorytu.
Około godziny 18:30 na niebie pojawiła się ognista kula, która nie spaliła się w pełni w atmosferze, wywołując deszcz meteorytów trwający blisko 10 minut. Odłamki kosmicznego obiektu spadły na wzgórze w pobliżu wioski, powodując drgania ziemi i znaczne zniszczenia w okolicy.
Zdarzenie to, choć przez długi czas pozostawało nieznane szerszemu światu, zostało udokumentowane w osmańskich archiwach, co czyni je wyjątkowym w historii nauki. Szczegóły pochodzą z trzech niezależnych listów sporządzonych przez lokalne władze i przesłanych do rządu Imperium Osmańskiego, które dotarły aż do sułtana Abdülhamida II.
Kula ognia pojawiła się na niebie. Fot. Pixabay.Dokumenty, odkryte w Generalnej Dyrekcji Archiwów Państwowych Republiki Turcji, opisują tragiczne skutki zdarzenia. Jeden mężczyzna zginął na miejscu po bezpośrednim uderzeniu meteorytem, a drugi został poważnie ranny, doznając paraliżu.
Uprawy rolne w okolicy uległy zniszczeniu, najprawdopodobniej na skutek fali uderzeniowej wywołanej eksplozją. Choć fragmenty meteorytu zebrano i prawdopodobnie przesłano do władz, ich los pozostaje nieznany, co utrudnia dalsze badania nad składem chemicznym obiektu.
Oficjalnie potwierdzenie przez naukowców
Wiarygodność tego przypadku została potwierdzona przez naukowców, w tym Ozana Unsalana, Altaya Bayatlı i Petera Jenniskensa, którzy w 2020 roku opublikowali szczegółową analizę w czasopiśmie Meteoritics & Planetary Science.
To, co wyróżnia incydent z 1888 roku, to precyzyjne osmańskie dokumenty, które są rzadkością w przypadku innych historycznych doniesień o zgonach spowodowanych meteorytami, takich jak te z Chin w 616 roku czy z Indii w 2016 roku, które często okazują się niepotwierdzone lub błędnie interpretowane.
Zdarzenie w As-Sulajmanijji pozostaje jedynym w pełni udokumentowanym przypadkiem tego typu, co podkreśla jego znaczenie dla badań nad zagrożeniami kosmicznymi. Mimo upływu ponad stu lat, historia ta wciąż budzi zainteresowanie naukowców i miłośników astronomii.
Digitalizacja osmańskich archiwów może w przyszłości ujawnić więcej podobnych przypadków, które dotychczas pozostawały ukryte z powodu bariery językowej i trudności w dostępie do źródeł. Brak fizycznych pozostałości meteorytu oraz szczegółów dotyczących tożsamości ofiar pozostawia pewne pytania bez odpowiedzi, ale nie umniejsza wagi tego wydarzenia.
Kometa Halleya wraca w kierunku Ziemi. Przyniesie nam potworne kataklizmy? Już się tak zdarzyło
Źródło: TwojaPogoda.pl / Meteoritics & Planetary Science.