Była wyjątkowo deszczowa wiosna 1907 roku w Bieszczadach. Olbrzymie ilości deszczówki nasyciły zbocza Chryszczatej, co spowodowało destabilizację gruntu i jego osuwanie się. W efekcie masy ziemi i skał runęły na dolinę potoku Olchowaty, tworząc naturalną zaporę.
Woda z potoku nie mogąc płynąć dalej, zaczęła gromadzić się w zagłębieniach terenu powyżej zapory. Zablokowanie odpływu spowodowało powstanie trzech niewielkich jezior, zwanych dziś Jeziorkami Duszatyńskimi: Górnym, Średnim i Dolnym.
Jak powstały Jeziorka Duszatyńskie?
Proces osuwania się ziemi był wynikiem specyficznej budowy geologicznej tego obszaru. Bieszczady, zbudowane głównie z fliszu karpackiego, czyli naprzemianległych warstw piaskowców i łupków, są podatne na ruchy masowe, zwłaszcza w okresach intensywnych opadów.
Zdjęcie satelitarne Jeziorek Duszatyńskich. Fot. Google Maps.Wilgoć przenikająca w głąb stoków zmniejszyła tarcie między warstwami skalnymi, co ułatwiło przemieszczenie się dużych mas ziemi. Osuwisko to nie tylko zmieniło krajobraz, ale także ukształtowało unikalny ekosystem, który przyciąga dziś turystów i badaczy.
Jeziorka Duszatyńskie są przykładem jezior osuwiskowych, które powstają, gdy naturalna zapora blokuje bieg wody. Z czasem jeziora te zaczęły się stabilizować, a ich brzegi porastała roślinność, co dodatkowo wpłynęło na ich trwałość.
Można je zobaczyć w rezerwacie Zwiezło
Górne Jeziorko jest największe i najgłębsze, podczas gdy Dolne jest najmniejsze i najbardziej podatne na zanikanie z powodu sedymentacji i zarastania. Są chronione jako część rezerwatu przyrody „Zwiezło”. Ich powstanie jest nie tylko fenomenem geologicznym, ale także ważnym elementem lokalnej historii.
Zjawisko osuwiska, które je utworzyło, przypomina o dynamicznych procesach zachodzących w górach i ich wpływie na krajobraz. Dzięki swojej malowniczości i unikalnemu pochodzeniu, jeziorka stały się jedną z atrakcji Bieszczad, przyciągając miłośników przyrody i turystów pieszych.
Źródło: TwojaPogoda.pl