Łuskowiec olbrzymi - żywa skamielina powraca
Łuskowiec olbrzymi (Smutsia gigantea) to niezwykłe stworzenie, które swoim wyglądem przywodzi na myśl czasy dinozaurów. Ten ssak, osiągający długość zbliżoną do dwóch metrów, pokryty jest charakterystycznymi, zachodzącymi na siebie łuskami, które stanowią jego naturalną zbroję.
Te fascynujące zwierzęta prowadzą nocny i samotniczy tryb życia, co sprawia, że są niezwykle trudne do zaobserwowania w naturalnym środowisku. Ich dieta składa się głównie z mrówek i termitów, które wyławiają za pomocą niezwykle długiego, lepkiego języka. To właśnie ta specjalizacja pokarmowa, w połączeniu z powolnym metabolizmem, czyni łuskowce olbrzymie wyjątkowo wrażliwymi na zmiany klimatu.
Odkrycie łuskowca olbrzymiego w Parku Narodowym Niokolo-Koba jest tym bardziej sensacyjne, że gatunek ten uważany był za wymarły na tym terenie od 1999 roku. Przez blisko ćwierć wieku nie odnotowano żadnej potwierdzonej obserwacji tego zwierzęcia w Senegalu.
Zagrożenia i wyzwania dla przetrwania gatunku
Podobnie jak inne z rodziny łuskowcowatych, gatunek jest klasyfikowany jako zagrożony wyginięciem. Główne zagrożenia dla jego przetrwania są związane z działalnością człowieka i obejmują niszczenie naturalnych siedlisk oraz intensywne kłusownictwo.
W Afryce Zachodniej łuskowce są obiektem zaciekłych polowań w ramach tzw. bushmeat hunting, czyli pozyskiwania mięsa dzikich zwierząt. Jest ono uważane za przysmak, a łuski wykorzystywane są w tradycyjnej medycynie. To sprawia, że popyt na te zwierzęta jest ogromny, co prowadzi do drastycznego spadku ich populacji.
Odkrycie łuskowca olbrzymiego w Senegalu, choć napawa optymizmem, nie zmienia faktu, że gatunek ten wciąż balansuje na krawędzi wyginięcia. Konieczne są zdecydowane działania ochronne, obejmujące nie tylko ścisłą ochronę prawną, ale także edukację lokalnych społeczności i walkę z nielegalnym handlem dzikimi zwierzętami.
Źródło: zielona.interia.pl / swiatzwierzat.pl / opracowanie własne.