Fot. images.scienceworldreport.com
Wydawcom brytyjskiego brukowca "Daily Mail", znanego z kontestowania stanu wiedzy naukowej w zakresie klimatologii, zamarzyło się ostatnio wzbudzenie skandalu politycznego na skalę międzynarodową.
W swoim niedzielnym wydaniu z 5 lutego opublikowali obszerny artykuł, w którym oskarżyli naukowców z amerykańskiego Narodowego Urzędu do spraw Oceanów i Atmosfery (NOAA), o fałszowanie danych pomiarowych w celu oszukania przywódców obradujących nad przyszłością świata podczas ostatniego szczytu klimatycznego.
Dla osób zainteresowanych tematem zmiany klimatu była to oczywista kaczka dziennikarska. Ponieważ jednak nie każdy śledzi doniesienia naukowe w tej dziedzinie, wraz z dr Aleksandrą Kardaś i prof. Szymonem Malinowskim z redakcji "Nauki o klimacie" przedstawiamy Wam garść wyjaśnień w tej elektryzującej sprawie.
Korekcja błędów wywołała burzę
Zarzuty "Mail on Sunday" dotyczyły opublikowanego w "Science" artykułu Thomasa R. Karla i kolegów na temat poprawek, jakie wprowadzono w analizie historycznych pomiarów temperatury prowadzonej przez NOAA. Miały one na celu korekcję błędów spowodowanych zmianami w sposobie prowadzenia pomiarów temperatury wody przez załogi statków oraz małe zagęszczenie stacji pomiarowych w rejonach podbiegunowych.
Fot. esq.h-cdn.co
Sposób obliczania poprawek, uzasadnienie ich wprowadzenia oraz porównanie z równolegle prowadzonymi i publikowanymi analizami starego typu są oczywiście dokładnie opisane w artykule i dostępne w internecie. Wbrew postawionym przez brukowiec zarzutom, dane wykorzystane w pracy zostały upublicznione zgodnie z wysokimi wymaganiami "Science" tak, że możliwa była i jest ich niezależna weryfikacja przez każdego zainteresowanego.
Mało tego, taka weryfikacja została przeprowadzona przez zespół Berkeley Earth, który zestawił wyniki NOAA z pomiarami z boi pomiarowych, pływaków Argo i satelitów oraz analizami innych służb meteorologicznych.
Globalne ocieplenie nie zatrzymało się
Zaawansowane poprawki w jednorodnych analizach pomiarowych wydają się tematem dość niszowym, czemu więc praca Karla i kolegów wzbudziła zainteresowanie "Daily Mail"? Otóż korekta danych wykazała, że wbrew temu, co sugerowały wcześniejsze analizy, na początku XXI wieku nie doszło do istotnego spowolnienia tempa wzrostu średniej temperatury powietrza.
Brzmi sensacyjnie, prawda? Nie bardzo. Już wcześniej o niedoszacowaniu ocieplenia w okolicach podbiegunowych i nad oceanami donosiły inne grupy badawcze. NOAA pozostawało za nimi w tyle i dopiero w czerwcu 2015 roku opublikowało swoje poprawione analizy. W czerwcu, czyli na pięć miesięcy przez szczytem klimatycznym w Paryżu.
Fot. www.udel.edu
Sugestia, że ten akurat artykuł miałby mieć w związku z tym decydujący wpływ na decyzje obradujących w Paryżu przywódców brzmi absurdalnie. Z pewnością dużo większą siłę przekonywania miał fakt, że te same wnioski przestawiły agencje z różnych krajów a atmosferę podgrzewało dodatkowo zbliżające się ogłoszenie roku 2015 najgorętszym w historii pomiarów (2016 go zdetronizował).
Wykres, który wprowadza w błąd
Swoje "rewelacje" gazeta okrasiła humorystycznym z punktu widzenia klimatologa wykresem, przedstawiającym rzekomo rozbieżność pomiędzy "złymi" danymi NOAA i dobrymi Met Office. Widoczna na nim gołym okiem różnica wyników wynika z zastosowania przez obie agencje różnych punktów odniesienia.
Mianowicie: NOAA przedstawia odchylenia temperatury powierzchni Ziemi od średniej z lat 1901-2000 a Brytyjczycy 1961-1990. Co to za różnica? To tak samo jak porównać swój wzrost do średniej z całej populacji albo do średniej wzrostu drużyny siatkarskiej - mierząc 180 cm w pierwszym przypadku dostaniemy wynik +2 cm a w drugim może nawet -20 cm.
Jak pokazuje wykres poniżej, jeśli przyjmiemy wspólny punkt odniesienia, wyniki obliczeń średniej temperatury prezentowane przez NOAA są zgodne z tymi ogłaszanymi przez inne jednostki badawcze z różnych stron świata i posługujące się różnymi metodami (pomiary naziemne i satelitarne).
Zmiany średniej temperatury powierzchni Ziemi (dla serii satelitarnych UAH i RSS zmiany temperatury troposfery na wysokości kilku kilometrów) względem okresu bazowego 1981-2010. Dane dla 2016 dla pierwszych 10 miesięcy roku. Źródła: NASA GISS, HadCRUT4, NOAA, BEST, UAH, RSS.
Już następnego dnia po publikacji rewelacji "Daily Mail", dr John Bates - były pracownik NOAA, na którego relację powoływał się brukowiec - zapewniał w wywiadach (udzielonych między innymi Associated Press i E&E News), że nie oskarża kolegów o żadne fałszowanie danych a jedynie o zbytni pośpiech w ich publikacji.
Jego zdaniem proces upubliczniania wszelkich danych przez NOAA powinien być poprzedzony dłuższymi, zaproponowanymi przez niego podczas pracy w agencji, procedurami. Doniesienia o aferze i skandalu, po raz kolejny, okazały się zupełnie niezgodne z prawdą.
Źródło: 