13 września w Arktyce zasięg pokrywy lodowej był najmniejszym w tym roku i wyniósł 4 mln 640 tysięcy kilometrów kwadratowych. Był tym samym dopiero 8. najmniejszym w historii pomiarów satelitarnych, prowadzonych stale od 1979 roku. W ubiegłym roku zasięg lodu na Oceanie Arktycznym był o całe pół miliona kilometrów kwadratowych mniejszy. Tak dużo lodu w okresie wrześniowego minimum nie notowano od 3 lat, kiedy to w 2014 roku zasięg lodu przekroczył nieznacznie 5 mln km kw.
Do rekordu, który padł w 2012 roku, zabrakło bardzo dużo, bo roztopienia się 1,25 miliona kilometrów kwadratowych pokrywy lodowej. Z kolei porównując to do średniej wieloletniej, to lodu było o 1,58 miliona kilometrów kwadratowych za mało. Trzeba jednak zauważyć, że w niektórych dniach stycznia, lutego, marca i kwietnia tak małych ilości lodu morskiego w Arktyce nie obserwowano jeszcze nigdy, było go mniej niż w dotąd rekordowym 2012 roku.
NSIDC scientists say that Arctic sea ice likely reached its annual minimum extent at 1.79 million sq mi. Read more @ https://t.co/kWOVwFJhJk pic.twitter.com/6BS8tfRqv6
— NOAA Satellites (@NOAASatellites) 21 września 2017
Mimo, że ósme miejsce tegorocznego wrześniowego minimum zaszczytne nie jest, to jednak naukowcy podtrzymują swoje zdanie, że nie jest to skutek spowolnienia lub zatrzymania się ocieplania się klimatu, lecz efekt fluktuacji pogody, która w tym sezonie dla roztapiania się lodu morskiego korzystna nie była. Badacze spodziewają się, że kolejny rekord najmniejszego zasięgu lodu padnie nie później niż w ciągu najbliższych kilku lat.
Na przykład po odnotowaniu poprzedniego rekordu w 2007 roku, na kolejny trzeba było czekać aż 5 lat, w dodatku ani jeden rok w międzyczasie nie przyniósł mniejszej pokrywy lodowej niż miało to miejsce w 2007 roku. Warto pamiętać, że w ciągu doby zasięg lodu może zwiększać się lub zmniejszać o obszar dwukrotnie większy od województwa mazowieckiego.
Zasięg pokrywy lodowej na tle miesięcy w ostatnich latach. Dane: NSIDC.Jak zaznaczają naukowcy, sam zasięg pokrywy lodowej na oceanie to tylko jeden z wielu parametrów, na podstawie których określa się skalę postępującego ocieplenia w Arktyce. Jako, że zasięg lodu badany jest przez satelity, od góry, to dane te nie obrazują w żadnym razie tego, co dzieje się pod tą pokrywą, a więc nie określają jaką ma ona miąższość (grubość).
W tym celu wykorzystuje się specjalne samoloty wyposażone w aparaturę pomiarową. Za pomocą lasera mierzy się grubość pokrywy lodowej, a ta z biegiem lat systematycznie się zmniejsza, pomimo tego, że raz zasięg lodu jest większy a raz mniejszy. Na tej podstawie wiemy, że objętościowo lód w Arktyce roztapia się błyskawicznie, a rekordy padają z roku na rok. Mówiąc w dużym skrócie, stąpamy po coraz to cieńszym lodzie.
Minimalny zasięg lodu w Arktyce w latach:
2006 - 5,77 mln km kw.
2007 - 4,15 mln km kw.
2008 - 4,59 mln km kw.
2009 - 5,12 mln km kw.
2010 - 4,61 mln km kw.
2011 - 4,34 mln km kw.
2012 - 3,39 mln km kw. (rekord)
2013 - 5,05 mln km kw.
2014 - 5,03 mln km kw.
2015 - 4,41 mln km kw.
2016 - 4,14 mln km kw.
2017 - 4,64 mln km kw.
Porównanie minimalnego zasięgu morskiej pokrywy lodowej w Arktyce z 13 września 2017 roku z normą wieloletnią z lat 1981-2010. Dane: NSIDC.Mimo, że w tym sezonie nie padł rekord, to tendencja nie ulega zmianom i w ciągu ostatnich 30 lat pokrywa lodowa w Arktyce w okresie swojego minimum (wrzesień) zmniejszyła się o 4 mln km (z 7,5 mln km kw. w 1980 roku do 3,4 mln km kw. w 2012 roku), zaś w czasie maksimum (marzec) o 1 milion kilometrów.
3 lata temu w Archangielsku w Rosji odbyła się światowa konferencja na temat Arktyki. Naukowcy poinformowali, że według ostatnich szacunków pierwszy dzień w którym Ocean Arktyczny będzie wolny od lodu, zdarzy się już w latach 30. Natomiast w okresach zimowo-wiosennych nie należy spodziewać się całkowitego ustąpienia lodu przynajmniej w ciągu następnych 100 lat.
Obecnie z każdym tygodniem pokrywa lodowa będzie się powiększać wraz ze spadkiem temperatury powietrza i morskiej wody. Największy zasięg lodu odnotujemy tradycyjnie w okolicach połowy marca, a jego wynik będzie zależny od pogody podczas nocy polarnej.
Źródło: TwojaPogoda.pl / National Snow and Ice Data Center.