Z lekcji geografii wiemy, że im wyżej się znajdujemy, np. w górach, tym temperatura jest niższa. Średnio spada ona o nieco ponad pół stopnia na każde 100 metrów wysokości. Jednak od tej reguły zdarzają się wyjątki, o czym nauczyciel geografii już nam nie powiedział.
Tym wyjątkiem jest zjawisko inwersji temperatury. Gdy panuje pogodny wyż, powietrze ma w nim tendencję do osiadania, bo zimne powietrze jest cięższe od ciepłego. Gdy opada z dużej wysokości, w trakcie sprężania zaczyna się ogrzewać.
Tymczasem podczas niewielkiego wiatru, zwłaszcza nocami i o porankach, następuje intensywne promieniowanie ciepła z gruntu w przestrzeń kosmiczną. W efekcie warstwa powietrza przy samej powierzchni ziemi ochładza się znacznie bardziej od tej, znajdującej się powyżej niej.
To właśnie dlatego temperatury przy gruncie są niższe od tych notowanych chociażby na standardowej wysokości klatki meteorologicznej, czyli 2 metrach. Za sprawą tych dwóch rodzajów inwersji termicznej, tworzy się warstwa niskich chmur Stratus, które patrząc ze szczytów górskich wygląda jak "morze chmur".
Zdarza się jednak, że chmury nie powstają i przejście między zimnym i ciepłym powietrzem jest niewidzialne. Jednak do czasu. Bo, gdy z kominów zaczynają się wydobywać zanieczyszczenia, przy niemal zupełnym braku wiatru, gromadzi się smog.
To zjawisko możecie właśnie zobaczyć na tytułowym zdjęciu, które wykonane zostało nad Ałmatami w Kazachstanie. Miasto spowite jest trującym smogiem, zaś kilkaset metrów powyżej ulic zanieczyszczenia ustępują miejscu przejrzystemu powietrzu. Zwykle warstwa smogu ma do 500 metrów, więc z łatwością wyłaniać się z niej mogą wierzchołki pasma górskiego Ałatau Zailijskiego.
Identyczne krajobrazy z lotu ptaka można w mroźne i pełne smogu dni obserwować w Zakopanem czy też w Krakowie i wielu innych miejscowościach. Dusimy się własnymi zanieczyszczeniami, czemu sprzyja specyficzna pogoda.
Źródło: TwojaPogoda.pl
